«وَ مَا یَسْتَوِى الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائغٌ شَرَابُهُ وَ هَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَ مِن كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِیًّا وَ تَسْتَخْرِجُونَ حِلْیَةً تَلْبَسُونَهَا وَ تَرَى الْفُلْكَ فِیهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُواْ مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ؛(2686) دو دریا یكسان نیستند: این یكى دریایى است كه آبش گوارا و شیرین و نوشیدنش خوشگوار است، و آن یكى شور و تلخ و گلوگیر (امّا) از هر دو گوشتى تازه مى خورید و وسایل زینتى استخراج كرده مىپوشید و كشتیها را در آن مىبینى كه آنها را مىشكافند (و به سوى مقصد پیش مىروند) تا از فضل خداوند بهرهگیرید، و شاید شكر (نعمتهاى او را) بجا آورید!»