در سال 1353 ه ق مرجع فقید شیعه حضرت آیت الله العظمى مرعشى نجفى(رحمه الله) نسخهاى از كتاب شریفه صحیفه سجادیه را براى علامه معاصر مؤلّف تفسیر طنطاوى (مفتى اسكندریه) به «قاهره» فرستاد. وى در پاسخ چنین نگاشت: نامه گرامى مدتى پیش به ضمیمه كتاب صحیفه سجادیه از كلمات امام زاهد اسلام، على زین العابدین، ابن امام حسین شهید، ریحانة مصطفى رسید. كتاب را با دست تكریم گرفتم و آن را كتابى یگانه یافتم كه مشتمل بر علوم و معارف و حكمتهایى است كه در غیر آن یافت نمىشود. حقّاً كه این از بدبختى است ما (اهل سنّت) تاكنون به این اثر گرانبهاى جاوید از میراثهاى نبوت و اهل بیت دست نیافتهایم. من هرچه در آن مطالعه و دقت مىكنم مىبینم كه آن بالاتر از كلام مخلوق و دون كلام خالق است، راستى چه كتاب كریمى است!
سپس علامه طنطاوى جوهرى از مرحوم آیت الله العظمى مرعشى نجفى رضوان الله تعالى علیه سؤال مىنماید كه آیا كسى از علماى اسلام آن را شرح كرده؟ و آیا چیزى از آن شروح نزد شما یافت مىشود یا نه؟ مرجع فقید شیعه در پاسخ سؤال نامبرده، شارحین را كه مىشناخته نام مىبرد و كتاب ریاض السالكین را جهت ایشان ارسال مىفرمایند. معظم له در جواب مىنویسد كه آمادهاى براى این صحیفه گرامى شرحى بنویسى و پیرامون كتاب «ریاض السالكین» نیز چنین اظهار نظر مىكند كه در باب خود از كتب بىنظیر بود.(1724)