«یُونُسُ عَنْ مُثَنًّى عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ(علیه السلام) یَقُولُ كَانَ أَبُو ذَرٍّ رَحِمَهُ اللَّهُ یَقُولُ یَا مُبْتَغِیَ الْعِلْمِ إِنَّ هَذَا اللِّسَانَ مِفْتَاحُ خَیْرٍ وَ مِفْتَاحُ شَرٍّ فَاخْتِمْ عَلَى لِسَانِكَ كَمَا تَخْتِمُ عَلَى ذَهَبِكَ وَ وَرِقِك؛(1266) ابو بصیر گوید: شنیدم امام باقر(علیه السلام) فرمود: ابو ذر -رحمه اللَّه- مىگفت اى دانش جو! همانا این زبان كلید خیر و كلید شرّ است، پس همچنان كه بر طلا و نقرهات مُهر میزنى، بر زبانت هم مُهر بزن.»