صدوق(قدس سره) در كمال الدین از على بن عبدالله وراق از سعد بن عبدالله اشعرى و او از احمدبن اسحاق قمى روایت نموده كه گفت: خدمت حضرت امام حسن عسكرى(علیه السلام) شرفیاب شدم تا درباره جانشین حضرتش سؤال كنم. حضرت ابتدا به سخن نمود و فرمود: «اى احمد بن اسحاق! خداوند متعال از روزى كه آدم را آفرید تا روز قیامت زمین را از وجود حجّت خود كه گرفتارىها را از اهل زمین برطرف كند و بوسیله او باران ببارد و مواهب زمین بیرون بیاید، هیچگاه خالى نگذاشته و نخواهد گذاشت.» عرض كردم: یابن رسول الله! امام و جانشین بعد از شما كیست؟ حضرت برخاست و تشریف برد بدرون خانه، سپس در حالیكه بچه سه سالهاى را كه رخسارى همچون ماه شب چهارده داشت روى دوش گرفته بود، برگشت. آنگاه فرمود: اى احمد بن اسحاق! اگر پیش خدا و سفراى الهى قرب و منزلت نداشت فرزندم را به تو نشان نمیدادم. این همنام و هم كنیه پیغمبر(صلى الله علیه و آله) است كه زمین را پر از عدل و داد كند، چنانكه پر از ظلم و جور شده باشد. اى احمد بن اسحاق این طفل در این امت، مانند خضر و ذوالقرنین است، بخدا قسم غیبتى مىكند كه كسى از مهلكه ( بى دینى و گمراهى) نجات نمىیابد جز آنان كه خداوند آنها را در عقیده به امامتش ثابت قدم داشته و موفق نموده است كه دعا كنند خداوند زودتر او را ظاهر گرداند.» احمدبن اسحاق مىگوید عرض كردم: آقا علامتى در این طفل هست كه قلباً اطمینان پیدا كنم این همان قائم بحق است؟ ناگهان طفل به سخن آمد و با زبان فصیح عربى گفت: «اَنَا بَقِیَّةُ اللهِ فِى اَرْضِهِ وَ الْمُنْتَقِم مِنْ اَعْدائِهِ فَلا تَطْلُبْ اَثَراً بَعْدَ عَیْنِ یا اَحْمَدَبْنَ اِسْحاقَ؛ من آخرین سفیر الهى در روى زمین و انتقام گیرنده از دشمنان اویم. اى احمد بن اسحاق! بعد از آنكه با چشم، حقیقت را دیدى، دیگر دلیلى مخواه!»
او گفت: آنروز دلشاد و مسرور از حضرت امام حسن عسكرى(علیه السلام) رخصت طلبیده برگشتم. فرداى آنروز كه به حضورش شرفیاب شدم، عرض كردم: یابن رسول الله! از مرحمتى كه دیروز درباره من فرمودید (و آقازاده را به من نشان دادید) بسى مسرور گشتم. ولى نفرمودى علامتى كه از خضر و ذوالقرنین در اوست چیست؟ فرمود: «مقصود غیبت طولانى اوست!» عرض كردم: یابن رسول الله! مگر غیبت او بطول مىانجامد؟ فرمود: «آرى بخدا قسم بقدرى طولانى مىگردد كه اكثر معنّقدین به وى منحرف مىشوند و جز آنها كه خداوند در خصوص دوستى ما از آنان پیمان گرفته و ایمان را در لوح دلشان ترسیم نموده و با تأییدات خود مؤیّد داشته است، كسى بر عقیده حق باقى نمىماند. اى احمد بن اسحاق غیبت او شاهكار الهى و سرّى از اسرار خدا و غیبى از غیبهاى پروردگار است، پس آنچه میگویم قبول كن و از غیر اهلش مكنوم بدار و بر این نعمت شكر كن تا فرداى قیامت در بهشت برین با ما باشى.»(1127)