«وَ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا وَ لَدَیْنَا كِتَبٌ یَنطِقُ بِالحَقِّ وَ هُمْ لَا یُظْلَمُونَ؛ بَلْ قُلُوبُهُمْ فِى غَمْرَةٍ مِّنْ هَذَا وَ لَهُمْ أَعْمَلٌ مِّن دُونِ ذَلِكَ هُمْ لَهَا عَمِلُونَ؛ حَتَّى إِذَا أَخَذْنَا مُتْرَفِیهِم بِالْعَذَابِ إِذَا هُمْ یَجْئَرُونَ؛(1738) و ما هیچ كس را جز به اندازه تواناییش تكلیف نمىكنیم و نزد ما كتابى است كه (تمام اعمال بندگان را ثبت كرده و) بحق سخن مىگوید و به آنان هیچ ستمى نمىشود. ولى دلهاى آنها از این نامه اعمال (و روز حساب و آیات قرآن) در بىخبرى فرورفته و اعمال (زشت) دیگرى جز این دارند كه پیوسته آن را انجام مىدهند. تا زمانى كه متنعّمان مغرور آنها را در چنگال عذاب گرفتار، سازیم در این هنگام، نالههاى دردناك و استغاثهآمیز سرمىدهند!»