مردى خوش سیما به مجلس ابویوسف كوفى (م 182) قاضى هارون الرشید آمد، قاضى او را احترام و تعظیم كرد. او در آن مجلس بسیار ساكت و خاموش بود. قاضى گمان برد كه او با این وجاهت و سكوت داراى فضل و كمالى باشد.
قاضى گفت: سخنى بفرمائید؟ گفت: براى تحقیق مسئلهاى آمدهام و سؤالى دارم. قاضى گفت: آنچه دانم جواب گویم. گفت: روزهدار كِى روزى را افطار كند؟ در جواب گفت: وقتى كه آفتاب غروب كند. مرد گفت: شاید تا نیمه شب آفتاب غروب نكند؟ قاضى خندید و گفت: چه نیكو گفته است شاعر «جریر بن عطیه» از شعراى عصر بنى امیه (م 110): خاموشى زینت براى مردى است كه ضعیف و نادان است(1490) و به درستى كه صحیفه عقل مرد از سخن گفتن او معلوم شود، همچنان بى عقلى او هم از سخن گفتن ظاهر شود. پس پى به جاهل بودن مرد خوش سیما برد.(1491)