«قَالَ دَخَلَ سَدِیرٌ الصَّیْرَفِیُّ عَلَى أَبِی عَبْدِاللَّهِ(علیه السلام) فَقَالَ لَهُ یَا سَدِیرُ- مَا كَثُرَ مَالُ رَجُلٍ قَطُّ إِلَّا عَظُمَتِ الْحُجَّةُ لِلَّهِ عَلَیْهِ- فَإِنْ قَدَرْتُمْ أَنْ تَدْفَعُوهَا عَنْ أَنْفُسِكُمْ فَافْعَلُوا- فَقَالَ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ بِمَا ذَا- قَالَ بِقَضَاءِ حَوَائِجِ إِخْوَانِكُمْ مِنْ أَمْوَالِكُمْ؛(2106) امالى طوسى: به سندش تا گوید سدیر صیرفى به حضور امام ششم(علیه السلام) رسید و آن حضرت به او گفت: اى سدیر! بسیار نشود دارائى كسى جز كه حجّت خدا بر او گرانتر گردد و اگر بتوانید آن را از خود دور كنید بكنید. گفت: یابن رسول الله! به چه وسیله؟ فرمود: با انجام حوائج برادرتان با اموالتان.»