«رُوِیَ عَنْ أَبِی ثُمَامَةَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ الثَّانِی(علیه السلام) إِنِّی أُرِیدُ أَنْ أُلَازِمَ مَكَّةَ وَ الْمَدِینَةَ وَ عَلَیَّ دَیْنٌ فَمَا تَقُولُ قَالَ ارْجِعْ إِلَى مُؤَدَّى دَیْنِكَ وَ انْظُرْ أَنْ تَلْقَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَیْسَ عَلَیْكَ دَیْنٌ فَإِنَّ الْمُؤْمِنَ لَا یَخُون؛(2084) ابو ثمامه گوید: به امام جواد(علیه السلام) عرض كردم: من در نظر دارم ملازم مكّه و مدینه باشم ولى دِین و بدهى به گردن دارم، شما در این باره نظرتان چیست؟ فرمود: به آنجا كه باید دِینت را ادا كنى بازگرد، و بنگر كه خداوند عزیز را ملاقات كنى و دِینى بر عهده تو نباشد (هنگام مرگ مدیون نباشى) زیرا مؤمن خیانت نمىكند.»