«وَ انطَلَقَ الْمَلَأُ مِنهُمْ أَنِ امْشُواْ وَ اصْبِرُواْ عَلَى ءَالِهَتِكُمْ إِنَّ هَذَا لَشَىْءٌ یُرَادُ؛ مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِى الْمِلَّةِ الاَخِرَةِ إِنْ هَذَا إِلَّا اخْتِلَقٌ؛ أَ ءُنزِلَ عَلَیْهِ الذِّكْرُ مِن بَیْنِنَا بَلْ هُمْ فِى شَكٍّ مِّن ذِكْرِى بَل لَّمَّا یَذُوقُواْ عَذَابِ؛(2681) سركردگان آنها بیرون آمدند و گفتند: «بروید و خدایانتان را محكم بچسبید، این چیزى است كه خواستهاند (شما را گمراه كنند)! ما هرگز چنین چیزى در آیین دیگرى نشنیدهایم این تنها یك آئین ساختگى است! آیا از میان همه ما، قرآن تنها بر او [محمّد ]نازل شده؟!» آنها در حقیقت در اصل وحى من تردید دارند، بلكه آنان هنوز عذاب الهى را نچشیدهاند (كه این چنین گستاخانه سخن مىگویند)!»