سیّد قطب (=ابراهیم حسین شاذلى) -1324-1387 ق- مفسّر نامدار مصرى گوید: من از حوادثى كه براى دیگران (در زمینه اعجاز قرآن) واقع شده سخنى نمىگویم. تنها حادثهاى را بیان مىكنم كه براى خود من واقع شد و شش نفر ناظر آن بودند (خودم و پنج نفر دیگر). ما شش نفر از مسلمانان بودیم كه با یك كشتى مصرى، اقیانوس اطلس را به سوى نیویورك مىپیمودیم. مسافران كشتى 120 مرد و زن بودند و كسى در میان مسافران جز ما مسلمان نبود. روز جمعه به این فكر افتادیم كه نماز جمعه را در قلب اقیانوس و بر روى كشتى به جا آوریم و علاوه بر اقامه فریضه مذهبى مایل بودیم یك حماسه اسلامى در مقابل یك مبلّغ مسیحى كه داخل كشتى نیز دست از برنامه تبلیغى خود برنمىداشت بیافرینیم. به ویژه كه او حتى مایل بود ما را هم به مسیحیت بكشاند. ناخداى كشتى كه یك نفر انگلیسى بود موافقت كرد كه ما نماز جماعت را بر عرشه كشتى تشكیل دهیم و به كاركنان كشتى نیز كه همه از مسلمانان آفریقا بودند اجازه داده شد كه با ما نماز بخوانند و آنها از این جریان بسیار خوشحال شدند، زیرا این نخستین بارى بود كه نماز جمعه بر روى كشتى اقامه مىشد. من (=سید قطب) به خواندن خطبه نماز جمعه و امامت پرداختم و جالب اینكه مسافران غیر مسلمان اطراف ما حلقه زده بودند و با دقت مراقب انجام این فریضه اسلامى بودند.
پس از پایان نماز گروه بسیارى از آنها نزد ما آمدند و این موفقیت را به ما تبریك گفتند. در میان این گروه خانمى بود كه بعد فهمیدیم كه یك زن مسیحى یوگسلاوى است كه از جهنم «تیتو»(2058) و كمونیسم او فرار كرده است! او فوق العاده تحت تأثیر نماز ما قرار گرفته بود به حدّى كه اشك از چشمانش سرازیر بود و قادر به كنترل خود نبود. او به زبان انگلیسى ساده و آویخته با تأثّر شدید و خضوع و خشوع خاصى سخن مىگفت و از جمله سخنانش این بود: بگوئید ببینم كشیش شما به چه زبانى با شما سخن مىگفت؟ ما به او فهماندیم كه این برنامه اسلامى یعنى نماز را هر مسلمان باایمانى مىتواند انجام دهد و سرانجام به او گفتیم كه با زبان عربى صحبت مىكردیم.
او گفت: اگر چه من یك كلمه از مطالب شما را نفهمیدم اما به وضوح دیدم كه این كلمات آهنگ عجیبى داشت اما از این مهمتر مطلبى كه نظر مرا فوق العاده به خود جلب كرد این بود كه در لابلاى خطبه امام شما جملههایى وجود داشت كه از بقیه ممتاز بود و داراى آهنگ فوق العاده مؤثّر و عمیقى كه لرزه بر اندام من مىانداخت یقیناً این جملهها مطالب دیگرى بودند، فكر مىكنم امام شما هنگامى كه این جملهها را ادا مىكرد مملوّ از روح القدس شده بود! ما كمى فكر كردیم و متوجه شدیم كه این جملهها همان آیاتى از قرآن بود كه من در اثناء خطبه و در نماز، آنها را مىخواندم. این موضوع ما را تكان داد و متوجه این نكته ساخت كه آهنگ مخصوص آن گونه مؤثّر است كه حتى بانویى را كه یك كلمه مفهوم آن را نمىفهمد تحت تأثیر شدید خود قرار مىدهد.(2059)