«وَ مِنَ النَّاسِ مَن یَشْتَرِى لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَن سَبِیلِ اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ یَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُوْلَئكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ؛ وَ إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ ءَایَتُنَا وَلَّى مُسْتَكْبِرًا كَأَن لَّمْ یَسْمَعْهَا كَأَنَّ فِى أُذُنَیْهِ وَقْرًا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ؛(2469) و بعضى از مردم سخنان بیهوده را مىخرند تا مردم را از روى نادانى، از راه خدا گمراه سازند و آیات الهى را به استهزا گیرند براى آنان عذابى خواركننده است! و هنگامى كه آیات ما بر او خوانده مىشود، مستكبرانه روى برمىگرداند، گویى آن را نشنیده است گویى اصلًا گوشهایش سنگین است! او را به عذابى دردناك بشارت ده!»