امام صادق(علیه السلام) فرمود: مردى در زمانهاى گذشته زندگى مىكرد و مىخواست دنیا را از راه حلال بدست آورد، و ثروتى فراهم نماید كه نتوانست.
از راه حرام كوشش كرد تا مالى بدست آورد نتوانست. شیطان برایش مجسم و آشكار شد و گفت: از حلال و حرام نتوانستى مالى پیدا كنى، مىخواهى من راهى به تو بیاموزم كه اگر عمل كنى به ثروت سرشارى برسى و عدهاى هم پیرو پیدا كنى؟
گفت: آرى مایلم. شیطان گفت: از نزد خودت دینى اختراع كن و مردم را به آن دعوت نما. او، كیشى اختراع كرد و مردم، گردش را گرفته و به مال زیادى دست یافت.
روزى متوجه شد كار ناشایستى كرده و مردمى را گمراه نموده است؛ تصمیم گرفت به پیروانش بگوید كه گفتهها و دستوراتم باطل و اساسى نداشته است.
هر چه گفت: آنها قبول نكردند و گفتند: حرفهاى گذشتهات حق بوده است و اكنون خودت در دینت شك كردهاى؟!
چون این جواب را شنید غل و زنجیرى تهیه نمود و به گردن خود آویخت و مىگفت: این زنجیرها را باز نمىكنم تا خداى توبه مرا قبول كند.
خداوند به پیامبر آن زمان وحى نمود كه به او بگوید: «قسم به عزّتم اگر آنقدر مرا بخوانى و ناله كنى كه بند بندت از هم جدا شود، دعایت را مستجاب نمىكنم، مگر كسانى كه به مذهب تو مردهاند و آنها را گمراه كرده بودى به حقیقت كار خود اطلاع دهى و از كیش تو برگردند.»(476)