«قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَوْحَى اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِلَى دَاوُدَ ع یَا دَاوُدُ- إِنَّ الْعَبْدَ لَیَأْتِینِی بِالْحَسَنَةِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَأُحَكِّمُهُ بِهَا فِی الْجَنَّةِ- قَالَ دَاوُدُ یَا رَبِ
وَ مَا هَذَا الْعَبْدُ الَّذِی یَأْتِیكَ بِالْحَسَنَةِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَتُحَكِّمُهُ بِهَا فِی الْجَنَّةِ- قَالَ عَبْدٌ مُؤْمِنٌ سَعَى فِی حَاجَةِ أَخِیهِ الْمُسْلِمِ أَحَبَّ قَضَاهَا قُضِیَتْ لَهُ أَمْ لَمْ تُقْضَ؛(2112) رسول خدا(صلى الله علیه و آله) فرمود: خداى تبارك و تعالى به داود(علیه السلام) وحى كرد: اى داود! راستى بندهاى روز قیامت حسنهاى به من آورد و براى همان او را در بهشت حاكم سازم. داود(علیه السلام) گفت: پروردگارا! آن چه بنده است كه با حسنهاى او را حاكم سازى در بهشت؟ فرمود: بنده مؤمنى كه درباره حاجت برادرش كوشا باشد و دلش خواهد كه آن را برآورد، آن حاجت برآورده شود یا نشود.»