حافظ هر آن كه عشق نورزید و وصل خواست
احرام طواف كعبه دل بىوضو ببست(1789)
آدم عاقل، پایش دو بار به چاله نمىرود.(1790)
خانه بى نماز، ویران است. (... گر چه آرامگاه شیران است)(1791)
ز روز گذر كردن اندیشه كن
پرستیدن دادگر پیشه كن(1792)
شرف مرد به جود است و كرامت به سجود
هر كه این هر دو ندارد، عدمش بهْ ز وجود(1793)
خواهى نشوى رسوا، همرنگ جماعت شو.