«إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَ تَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكمُ مَّا لَیْسَ لَكُم بِهِ عِلْمٌ وَ تَحْسَبُونَهُ هَیِّنًا وَ هُوَ عِندَ اللَّهِ عَظِیمٌ؛ وَ لَوْ لَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُم مَّا یَكُونُ لَنَا أَن نَّتَكَلَّمَ بِهَذَا سُبْحَنَكَ هَذَا بُهْتَنٌ عَظِیمٌ؛ یَعِظُكُمُ اللَّهُ أَن تَعُودُواْ لِمِثْلِهِ أَبَدًا إِن كُنتُم مُّؤْمِنِینَ؛(1113) به خاطر بیاورید زمانى را كه این شایعه را از زبان یكدیگر مىگرفتید، و با دهان خود سخنى مىگفتید كه به آن یقین نداشتید و آن را كوچك مىپنداشتید در حالى كه نزد خدا بزرگ است! چرا هنگامى كه آن را شنیدید نگفتید: «ما حق نداریم كه به این سخن تكلّم كنیم خداوندا منزّهى تو، این بهتان بزرگى است»؟! خداوند شما را اندرز مىدهد كه هرگز چنین كارى را تكرار نكنید اگر ایمان دارید!»