«قَالَ أَبُو الْحَسَنِ الرِّضَا(علیه السلام) مِنْ عَلَامَاتِ الْفِقْهِ الْحِلْمُ وَ الْعِلْمُ وَ الصَّمْتُ إِنَّ الصَّمْتَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْحِكْمَةِ إِنَّ الصَّمْتَ یَكْسِبُ الْمَحَبَّةَ إِنَّهُ دَلِیلٌ عَلَى كُلِّ خَیْر؛(1260) از نشانههاى فقاهت، بردبارى و علم و خاموشى است، همانا خاموشى یكى از درهاى حكمت است، همانا خاموشى محبّت مىآورد و راهنماى هر امر خیرى میباشد. (زیرا انسان با تفكّر به هر خیرى میرسد و خاموشى موجب و مزید تفكّر است).»