«فَإِذَا لَقِیتُمُ الَّذِینَ كَفَرُواْ فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتىَّ إِذَا أَثخَْنتُمُوهُمْ فَشُدُّواْ الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنَّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِدَاءً حَتَّى تَضَعَ الحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذَلِكَ وَ لَوْ یَشَاءُ اللَّهُ لاَنتَصَرَ مِنهُمْ وَ لَكِن لِّیَبْلُوَاْ بَعْضَكُم بِبَعْضٍ وَ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِى سَبِیلِ اللَّهِ فَلَن یُضِلَّ أَعْمَلَهُمْ؛(1657) و هنگامى كه با كافران (جنایتپیشه) در میدان جنگ رو به رو شدید گردنهایشان را بزنید، (و این كار را هم چنان ادامه دهید) تا به اندازه كافى دشمن را در هم بكوبید در این هنگام اسیران را محكم ببندید سپس یا بر آنان منّت گذارید (و آزادشان كنید) یا در برابر آزادى از آنان فدیه [غرامت ]بگیرید (و این وضع باید هم چنان ادامه یابد) تا جنگ بار سنگین خود را بر زمین نهد، (آرى) برنامه این است! و اگر خدا مىخواست خودش آنها را مجازات مىكرد، اما مىخواهد بعضى از شما را با بعضى دیگر بیازماید و كسانى كه در راه خدا كشته شدند، خداوند هرگز اعمالشان را از بین نمىبرد!»