«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلى الله علیه و آله) لِرَجُلٍ أَتَاهُ أَ لَا أَدُلُّكَ عَلَى أَمْرٍ یُدْخِلُكَ اللَّهُ بِهِ الْجَنَّةَ؟ قَالَ بَلَى یَا رَسُولَ اللَّهِ! قَالَ أَنِلْ مِمَّا أَنَالَكَ اللَّهُ. قَالَ فَإِنْ كُنْتُ أَحْوَجَ مِمَّنْ أُنِیلُهُ؟ قَالَ فَانْصُرِ الْمَظْلُومَ. قَالَ وَ إِنْ كُنْتُ أَضْعَفَ مِمَّنْ أَنْصُرُهُ؟ قَالَ فَاصْنَعْ لِلْأَخْرَقِ یَعْنِی أَشِرْ عَلَیْهِ. قَالَ فَإِنْ كُنْتُ أَخْرَقَ مِمَّنْ أَصْنَعُ لَهُ؟ قَالَ فَأَصْمِتْ لِسَانَكَ إِلَّا مِنْ خَیْرٍ أَ مَا یَسُرُّكَ أَنْ تَكُونَ فِیكَ خَصْلَةٌ مِنْ هَذِهِ الْخِصَالِ تَجُرُّكَ إِلَى الْجَنَّة؛(1264) رسول خدا(صلى الله علیه و آله) به مردى كه خدمتش آمد، فرمود: نمیخواهى تو را به امرى راهنمائى كنم كه خدا به سبب آن تو را به بهشت ببرد؟ عرض كرد: آرى، یا رسول اللَّه! فرمود: از آنچه خدا به تو داده بده. عرض كرد: اگر خودم از آنكه به او دهم نیازمندتر باشم چه كنم؟ فرمود: مظلوم را یارى كن. عرض كردم: اگر خودم از آنكه یاریش كنم ناتوانتر باشم چه كنم؟ فرمود: كارى براى نادان كن -یعنى نادان را راهنمائى كن-. عرض كردم: اگر خودم نادانتر از او بودم چه كنم؟ فرمود: زبانت را جز از خیر، خاموش دار. آیا شادمان نیستى كه یكى از این خصال داشته باشى كه تو را به بهشت ببرد.»