«أَ لَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَا مِن بَنِى إِسْرَئِیلَ مِن بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُواْ لِنَبِىٍّ لَّهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُّقَتِلْ فِى سَبِیلِ اللَّهِ قَالَ هَلْ عَسَیْتُمْ إِن كُتِبَ عَلَیْكُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَتِلُواْ قَالُواْ وَ مَا لَنَا أَلَّا نُقَتِلَ فِى سَبِیلِ اللَّهِ وَ قَدْ أُخْرِجْنَا مِن دِیَرِنَا وَ أَبْنَائنَا فَلَمَّا كُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْاْ إِلَّا قَلِیلًا مِّنْهُمْ وَ اللَّهُ عَلِیمُ بِالظَّلِمِینَ؛(1056) آیا مشاهده نكردى جمعى از بنى اسرائیل را بعد از موسى، كه به پیامبر خود گفتند: «زمامدار (و فرماندهى) براى ما انتخاب كن! تا (زیر فرمان او) در راه خدا پیكار كنیم. پیامبر آنها گفت: «شاید اگر دستور پیكار به شما داده شود، (سرپیچى كنید، و) در راه خدا، جهاد و پیكار نكنید!» گفتند: «چگونه ممكن است در راه خدا پیكار نكنیم، در حالى كه از خانهها و فرزندانمان رانده شدهایم، (و شهرهاى ما به وسیله دشمن اشغال، و فرزندان ما اسیر شدهاند)؟!» اما هنگامى كه دستور پیكار به آنها داده شد، جز عدّه كمى از آنان، همه سرپیچى كردند. و خداوند از ستمكاران، آگاه است.»