پیامبر(صلى الله علیه و آله) پس از توحید، همواره فكر مردم را به روز رستاخیز و معاد متوجّه مىكرد، و مىفرمود: روزى مىآید كه همه مردگان زنده شوند.
منكران، این سخن را به مسخره مىگرفتند و مىگفتند: ما جز این زندگى دنیا را نداریم، وقتى كه مُردیم همه چیز ما تمام مىشود.
روزى چند نفر از سران شرك مانند: اُبَّى بن خَلَف، ولید بن مغیره، عاص بن وائل و... قطعه استخوان پوسیده مردهاى را به دست خود گرفته بودند و آن را با دست فشار مىدادند، اجزاء آن را (مثل پودر) در برابر باد مىپاشیدند و باد آنها را در فضا پراكنده مىنمود و مىگفتند: محمد را بنگرید كه گمان مىكند خداوند ما را بعد از مردن و پوسیده شدن استخوانهایمان مثل این استخوان، بار دیگر زنده مىكند، چنین چیزى محال است. كه آیات 66 تا 70 سوره مباركه مریم در جواب آنها نازل شد. در آیه 66 و 67 مىخوانیم:
«و یُوَدُّ الانسانُ اَنّا خَلَقناهُ مِن قبلُ و لمْ یَكُ شیئاً؛ انسان (منكر) مىگوید آیا پس از مردن، هنگام قیامت از قبر زنده خارج مىشوم؟ آیا انسان به خاطر نمىآورد كه ما او را قبل از این آفریدیم، در حالى كه چیزى نبود.»
خداوندى كه قدرت خود را نشان داده و انسانها را كه قبلاً جزء خاك بودند آفریده، هم او قادر است كه بار دیگر آنها را از استخوان پوسیده بیافریند.(2431)
نظیر این مطلب در آیه 78 تا 80 سوره مباركه یس آمده است، كه آن اشخاص منكر، آن استخوان پوسیده را به عنوان مثال نزد پیامبر(صلى الله علیه و آله) آوردند و گفتند: «مَن یُحیِى العِظامَ و هى رَمیمٌ؛ چه كسى این استخوآنهارا زنده مىكند در حالى كه پوسیده است؟»
پیامبر(صلى الله علیه و آله) به فرمان خدا در پاسخ آنها فرمود: «یُحییها الّذى اَنشَأَها اَوَّلَ مَرَّةٍ و هو بِكُلِّ خلقٍ علیم..؛ همان كسى آن را زنده مىكند كه نخستین بار آن را آفریده است و او بر هر مخلوقى آگاه است.» همان خدایى كه براى شما از درخت سبز آتش آفرید، و شما به وسیله آن آتش مىافروزید.(2432)