هر چیزى در این عالم آفت دارد. آفت ایمان، ظلم و شرك و به سراغ رهبران غیر الهى رفتن است. فنا و زوال، بزرگترین آفتِ نعمتهاى دنیوى است كه در قیامت این آفت نیست. حزبگرایى كوركورانه، یك آفت و خطر در برابر حقگرایى است. علم انسان دو آفت دارد: یا از ابتدا اشتباه مىفهمد و حقیقت را گم مىكند و یا بعد از فهمیدن فراموش مىكند، امّا علم خداوند از این آفات مبرّاست. آفت حكومت و قدرت، سلطهطلبى، جنگ افروزى و ویرانگرى است. بادهاى مهلك و آفت زا، بىضابطه و تصادفى نیست. هر گونه دارایى و غنى ارزش نیست، غنایى ارزشمند است كه از هر آفت به دور باشد. در طول تاریخ بزرگترین آفت براى دین، اضافه شدن خرافات و سلیقهها و تحریفها بوده است. شك، اگر مقدّمه تحقیق و حركت شود، ارزش دارد ولى اگر سبب ركود و سوءظن شود یك آفت است. پیروى از هوسهاى مردم، آفتِ دعوت به راه حقّ است.