«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ فِی التَّوْرَاةِ مَكْتُوبٌ یَا ابْنَ آدَمَ تَفَرَّغْ لِعِبَادَتِی أَمْلَأْ قَلْبَكَ غِنًى وَ لَا أَكِلْكَ إِلَى طَلَبِكَ وَ عَلَیَّ أَنْ أَسُدَّ فَاقَتَكَ وَ أَمْلَأَ قَلْبَكَ خَوْفاً مِنِّی وَ إِنْ لَا تَفَرَّغْ لِعِبَادَتِی أَمْلَأْ قَلْبَكَ شُغُلًا بِالدُّنْیَا ثُمَّ لَا أَسُدَّ فَاقَتَكَ وَ أَكِلْكَ إِلَى طَلَبِك؛(1764) امام صادق(علیه السلام) فرمود: در تورات نوشته است: اى آدمى زاد! تنها به عبادت من پرداز تا دلت را از بىنیازى پر كنم و نسبت به خواستهات تو را به خودت وانگذارم، و بر من است كه نیاز را از تو بردارم و دلت را از ترس خود پركنم، و اگر براى عبادتم خود را فارغ نسازى: دلت را از گرفتارى دنیا پركنم، سپس در نیاز را به رویت نبندم و تو را با خواستت واگذارم.»