در كافى به سند خود از سفیان بن سمط روایت كرده كه گفت: امام صادق(علیه السلام) فرمود: «خداوند وقتى بخواهد به بندهاش خیرى برساند وقتى بندهاش گناهى مىكند به دنبال گناهش، به بلا و ناملایمى دچارش مىسازد، تا استغفار بیادش بیندازد و وقتى بخواهد به بندهاش شرى برساند وقتى بندهاش گناهى كرد دنبال گناهش نعمتى به او مىرساند، تا بدین وسیله استغفار از یادش برود، و او همچنان به گناهكارى خود ادامه دهد، و این سخن خداست كه مىفرماید: «سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ» و این استدراج به نعمت دادن در وقت معصیت است.»(277)