روزى رسول خدا(صلى الله علیه و آله) با ابوبكر كنار هم نشسته بودند. در این موقع شخصى آمد و به ابوبكر دشنام داد.
پیامبر اكرم(صلى الله علیه و آله) ساكت و آرام نظارهگر بود. وقتى شخص دشنامدهنده ساكت شد، ابوبكر به دفاع از خود به جوابگوئى و دشنام دادن به او پرداخت.
همین كه ابوبكر زبان به ناسزاگوئى باز كرد، پیامبر اكرم(صلى الله علیه و آله) از جاى برخاست تا از نزد ایشان دور شود. وقتى كه پیامبر(صلى الله علیه و آله) از جاى خود بلند شد، به ابوبكر گفت: «اى ابوبكر، وقتى كه آن شخص به تو دشنام مىداد، فرشتهاى از جانب خداوند به دفاع از تو جوابگوى او بود، اما هنگامى كه تو شروع به ناسزاگوئى كردى آن فرشته شما را ترك كرده و از نزد شما دور شد و به جاى او شیطان آمد. من هم كسى نیستم كه در مجلسى بنشینم كه در آن مجلس شیطان حضور داشته باشد.»(1274)