«وَ الْمُحْصَنَتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَكَتْ كِتَابَ اللَّهِ عَلَیْكُمْ وَ أُحِلَّ لَكُم مَّا وَرَاءَ ذَلِكُمْ أَن تَبْتَغُواْ بِأَمْوَالِكُم مُّحْصِنِینَ غَیرَ مُسَفِحِینَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنهُنَّ فََاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِیضَةً وَ لَا جُنَاحَ عَلَیْكُمْ فِیمَا تَرَضَیْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِیضَةِ إِنَّ اللَّهَ كاَنَ عَلِیمًا حَكِیمًا؛(193) و زنان شوهردار (بر شما حرام است) مگر آنها را كه (از راه اسارت) مالك شدهاید (زیرا اسارت آنها در حكم طلاق است) اینها احكامى است كه خداوند بر شما مقرّر داشته است. اما زنان دیگر، غیر از اینها (كه گفته شد)، براى شما حلال است كه با اموال خود، آنان را اختیار كنید در حالى كه پاكدامن باشید و از زنا، خوددارى نمایید. و زنانى را كه متعه [ازدواج موقت ]مىكنید، واجب است مهر آنها را بپردازید. و گناهى بر شما نیست در آنچه بعد از تعیین مهر، با یكدیگر توافق كردهاید. (بعداً مىتوانید با توافق، آن را كم یا زیاد كنید.) خداوند، دانا و حكیم است.»