ولید بن عقبه ابى معیط از مسلمانانى بود كه ابتدا ظاهرى خوب داشت، تا جائیكه رسول خدا(صلى الله علیه و آله) او را مأمور كرد به سوى قبیله بنى مصطلق برود و زكات و صدقات آنان را بگیرد.
افراد قبیله وقتى شنیدند مأمور پیامبر آمده، به استقبال براى خوشآمدگوئى آمدند.
چون در زمان جاهلیت میان ولید و این قبیله خصومت و عداوت بوده، خیال كرد آنها به كشتن او مهیا شدند، پس مراجعه به مدینه كرد و نزد پیامبر آمد و گفت: اینان زكات مالشان را نمىدهند در حالیكه قضیه به عكس بود.
پیامبر(صلى الله علیه و آله) ناراحت شد و قصد كرد كه سپاهى به طرف آن قبیله بفرستد كه خداوند این آیه را نازل كرد: «اى كسانى كه ایمان آوردهاید! اگر شخص فاسقى براى شما خبر آورد تحقیق كنید (در این كه حرف او صحیح است یا دروغ)(1188).»(1189)
بعد از نزول آیه ولید دروغگو بعنوان فاسد شناخته شد، و پیامبر(صلى الله علیه و آله) فرمود: «او از اهل دوزخ است و بعد او با عمروعاص شراب خوردند و دشمنى با پیامبر(صلى الله علیه و آله) و امیرالمؤمنین(علیه السلام) را شیوه خود كرد؛ و چون از طرف خلیفه سوم به امارت كوفه منصوب شد، یك روز صبح به حالت مستى نماز صبح به جماعت را چهار ركعت خواند.(1190)