«لَا إِكْرَاهَ فىِ الدِّینِ قَد تَّبَیَنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَىِّ فَمَن یَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُؤْمِن بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لَا انفِصَامَ لَهَا وَ اللَّهُ سمَِیعٌ عَلِیمٌ؛(40) در قبول دین، اكراهى نیست. (زیرا) راه درست از راه انحرافى، روشن شده است. بنابراین، كسى كه به طاغوت [بت و شیطان، و هر موجود طغیانگر ]كافر شود و به خدا ایمان آورد، به دستگیره محكمى چنگ زده است، كه گسستن براى آن نیست. و خداوند، شنوا و داناست.»