درباره این گناه یعنى كشتن دختر در عربستان نوشتهاند: پادشاهى بود كه قبیلهاى با او از در شورش و مخالفت درآمدند، پادشاه لشگرى را فرستاد تا آنها را سركوب كند.
لشگر بر آنان تاختند و اموالشان را غارت كردند و زنانشان را به اسیرى گرفتند و مردانشان هم فرار كردند.
وقى زنها را از نزد پادشاه آوردند دستور داد هر كس یكى را بردارد. بعد از مدتى مردان قبیله كه فرار كرده بودند، پشیمان شدند و به شعراء خود گفتند: نزد پادشاه بروید و شعرى در عذرخواهى و پشیمانى بگوئید.
آنان نزد پادشاه آمدند و زبان حال مردان را به سمع او رساندند و تقاضا كردند كه زنان را به قبیله برگردانند، پادشاه گفت: زنهاى شما را تقسیم كردهایم، اختیار آمدن را به خودشان وامىگذاریم، مىخواهند برگردند و مىخواهند بمانند.
قیس بن عاصم خواهرى داشت كه نصیب جوان خوشگل و قوى هیكلى شد، و گفت: من به قبیله خود نمىآیم. هر چه قیس به خواهرش تكلیف كرد، فایدهاى نداشت. قیس كه مرد بزرگى در قبیله خود بود گفت: دختران وفا ندارند، از این تاریخ به بعد هر كس دختر بزاید، زنده بگورش كنید. پس این موضوع سنّت شد.(478)