«یَوْمَ نَدْعُواْ كُلَّ أُنَاسِ بِإِمَمِهِمْ فَمَنْ أُوتِىَ كِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُوْلَئكَ یَقْرَءُونَ كِتَبَهُمْ وَ لَا یُظْلَمُونَ فَتِیلًا؛(423) (به یاد آورید) روزى را كه هر گروهى را با پیشوایشان مىخوانیم! كسانى كه نامه عملشان به دست راستشان داده شود، آن را (با شادى و سرور) مىخوانند و بقدر رشته شكاف هسته خرمایى به آنان ستم نمىشود!»