«لَیْسَ الْبِرَّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ ءَامَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الاَخِرِ وَ الْمَلَئكَةِ وَ الْكِتَبِ وَ النَّبِیِّنَ وَ ءَاتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِى الْقُرْبَى وَ الْیَتَمَى وَ الْمَسَكِینَ وَ ابْنَ السَّبِیلِ وَ السَّائلِینَ وَ فِى الرِّقَابِ وَ أَقَامَ الصَّلَوةَ وَ ءَاتَى الزَّكَوةَ وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَهَدُواْ وَ الصَّبِرِینَ فِى الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِینَ الْبَأْسِ أُوْلَئكَ الَّذِینَ صَدَقُواْ وَ أُوْلَئكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ؛(2614) نیكى، (تنها) این نیست كه (به هنگام نماز،) روىِ خود را به سوى مشرق و (یا) مغرب كنید (و تمام گفتگوى شما، در باره قبله و تغییر آن باشد و همه وقت خود را مصروف آن سازید) بلكه نیكى (و نیكوكار) كسى است كه به خدا، و روز رستاخیز، و فرشتگان، و كتاب (آسمانى)، و پیامبران، ایمان آورده و مال (خود) را، با همه علاقهاى كه به آن دارد، به خویشاوندان و یتیمان و مسكینان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان، انفاق مىكند نماز را برپا مىدارد و زكات را مىپردازد و (همچنین) كسانى كه به عهد خود- به هنگامى كه عهد بستند- وفا مىكنند و در برابر محرومیتها و بیماریها و در میدان جنگ، استقامت به خرج مىدهند اینها كسانى هستند كه راست مىگویند و (گفتارشان با اعتقادشان هماهنگ است) و اینها هستند پرهیزكاران!»