«وَ مَن یَعْشُ عَن ذِكْرِ الرَّحْمَنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطَنًا فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ؛ وَ إِنَّهُمْ لَیَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَ یَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ؛ حَتَّى إِذَا جَاءَنَا قَالَ یَلَیْتَ بَیْنِى وَ بَیْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَینِ فَبِئْسَ الْقَرِینُ؛ وَ لَن یَنفَعَكُمُ الْیَوْمَ إِذ ظَّلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِى الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ؛(610) و هر كس از یاد خدا روىگردان شود شیطان را به سراغ او میفرستیم پس همواره قرین اوست! و آنها [شیاطین ]این گروه را از راه خدا بازمىدارند، در حالى كه گمان مىكنند هدایتیافتگان حقیقى آنها هستند! تا زمانى كه (در قیامت) نزد ما حاضر شود مىگوید: اى كاش میان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود چه بد همنشینى بودى! (ولى به آنها مىگوییم:) هرگز این گفتگوها امروز به حال شما سودى ندارد، چرا كه ظلم كردید و همه در عذاب مشتركید!»