پیامبر(صلى الله علیه و آله) وقتى از مكه عفو عمومى اعلان كرد، مگر چند نفر را مهدورالدم دانست، از جمله (عبدالله بن زبعرى ) كه پیامبر(صلى الله علیه و آله) را هجو مىكرد، و (وحشى) كه عمویش حمزه را در جنگ احد كشت(363) و (عكرمة بن ابى جهل) و (صفوان بن امیه) و (هبار بن الاسود) كه همه را بعد از حضور نزد پیامبر(صلى الله علیه و آله)، عفو كرد.
اما (هبار بن الاسود) كسى بود كه وقتى ابوالعباس بن ربیع داماد پیامبر(صلى الله علیه و آله) همسرش زینب دختر پیامبر(صلى الله علیه و آله) را كه حامله بود را به مدینه فرستاد، هبار در میان راه او را ترساند و بچهاش را سقط نمود؛ و پیامبر(صلى الله علیه و آله) خونش را مباح اعلام كرده بود.
در فتح مكه به نزد پیامبر(صلى الله علیه و آله) آمد و از بدى عملش به دختر پیامبر(صلى الله علیه و آله) كه بچهاى را سقط كرده بود، ابراز پشیمانى كرد و عذرخواهى نمود، و گفت: یا رسول الله! ما اهل شرك بودیم، خداوند به وسیله شما ما را هدایت كرد و از هلاكت نجات داد، پس از جهلم و آنچه از جانب من به شما خبر رسیده، درگذر و مرا عفو كن!
پیامبر(صلى الله علیه و آله) فرمود: تو را عفو كردم، خداوند به تو احسان كرد كه به اسلام هدایتت نمود؛ «الاسلام یجبب ما قبله؛ با قبول اسلام، گذشتهها كنار گذاشته مىشود.»(364)