در تفسیر نعمانى از على(علیه السلام) نقل مىكند: هنگامى كه خداوند متعال روزه را واجب كرد، همچنین واجب نمود كه روزه داران در شبهاى ماه رمضان نیز جماع نكنند، چنانچه روزهاى كه بر بنى اسرائیل واجب شده بود نیز بایستى در شبهاى ماه رمضان جماع نكنند و نیز هرگاه در اول شب قبل از افطار خواب مىرفت نبایستى چیزى بخورند. پیرمردى از اصحاب پیغمبر به نام مطعم بن جبیر در حفر خندق شركت داشت و این عمل در ماه رمضان بود. مطعم روزى پس از فراغت از حفر خندق به منزل خود آمد و نماز مغرب خود را بجاى آورد، ولى زوجه او افطارى او را به تأخیر انداخت و او را خواب ربود و زوجهاش وقتى كه دید او در خوابست بیدارش نمود. مطعم متوجه شد كه خواب بوده اظهار كرد تنها خودت افطار كن و براى من كه خوابیدهام، طعام حرام است. ناچار امساك كرد. فرداى آن روز با همان حال مشغول حفر خندق شد، ناگاه بیهوش گشت و پیغمبر از سبب آن پرسید. پس جریان را نقل كرد، و دیگر اینكه مسلمانان چون نمىتوانستند در شب جماع نكنند و امساك نمایند، ناچار مخفیانه جماع مىكردند. پیغمبر اسلام(صلى الله علیه و آله) در این رابطه با پروردگارش مناجات كرد و آیه شریفه «اجل لكم لیله الصیام الرفث...» تا جمله «كلوا و اشربوا حتى یتبین لكم الخیط الابیض من الخیط الاسود من الفجر ثم اتموا الصیام الى اللیل؛ بخورید و بیاشامید تا رشته سفید از رشته سیاه از صبح پدید آید سپس روزه را تا شب ادامه دهید.» نازل گردید. پس این آیه شریفه، حكم سابق را نسخ كرد.(1214)