سرّ اینكه امام خمینى(قدس سره) ملاقاتهاى خودشان را در ماه مبارك رمضان تعطیل مىكردند این بود كه بیشتر به دعا و قرآن و خلاصه به خودشان برسند. مىفرمودند: «خود ماه رمضان كارى است.»
در هر كار و هر حالى به یاد خدا بودند. ذكر و دعا و مناجات و گریههاى نیمه شبشان هرگز قطع نشد.
از لحظههاى آخر عمرشان اگر چه فیلمبردارى شده است ولى هنوز بخشى از آن را نشان ندادهاند. چنانچه این فیلمها بطور كامل نشان داده شوند مىبینید كه چگونه محاسن مباركشان را در دست گرفتهاند و زار زار گریه مىكنند.
آخرین ماه رمضان دوران حیاتشان به گفته ساكنان بیت متفاوت از دیگر ماه رمضانها بود. به این صورت كه امام(قدس سره) همیشه براى خشك كردن اشك چشمشان دستمالى را همراه داشتند ولى در آن ماه رمضان، حولهاى را نیز همراه برمىداشتند تا در هنگام نمازهاى نیمه شبشان از آن هم استفاده كنند.(1216)