«عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ(علیه السلام) عَنْ آبَائِهِ(علیهم السلام) قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا أَرَادَ أَنْ یُصِیبَ أَهْلَ الْأَرْضِ بِعَذَابٍ یَقُولُ لَوْ لَا الَّذِینَ یَتَحَابُّونَ فِیَّ وَ یَعْمُرُونَ مَسَاجِدِی وَ یَسْتَغْفِرُونَ بِالْأَسْحَارِ لَوْلَاهُمْ لَأَنْزَلْتُ عَلَیْهِمْ عَذَابِی؛(1359) امام صادق(علیه السلام) از پدرانش(علیهم السلام) نقل مىنماید كه فرمودند: همانا خداى عزّ و جلّ هنگامى كه بخواهد عذابى را بر زمینیان فرود آورد، مىفرماید: اگر نبودند كسانى كه بخاطر من یكدیگر را دوست مىدارند، مساجدم را آباد مىنمایند و در سحرها استغفار مىنمایند، حتماً عذابم را بر آنها نازل مىنمودم.»