حضرت على(علیه السلام) در بعضى اوقات از مصائب و گرفتاریهاى آیندگان خبر مىداد و راه درمان ابتلائات آنها را گوشزد مىكرد.
على(علیه السلام) فرمود: «زمانى بر مردم خواهد آمد كه چند گناه بزرگ و عمل زشت در بین آنها پدید مىآید. 1- كارهاى زشت آشكار مىگردد و معمولى مىشود. 2- پردههاى عفّت و شرم پاره مىگردد. 3- زنا كارى و تجاوزهاى ناموسى علنى مىشود. 4- مالهاى یتیمان را حلال مىشمارند و مىخورند. 5- ربا خوارى شیوع پیدا مىكند. 6- در كیلو و وزنها، كم و كاست مىكنند. 7- شراب را به اسم نبیذ حلال شمرده و مىخورند. 8- رشوه را به عنوان هدیه و شیرینى مىگیرند. 9- به نام امانت دارى خیانت مىنمایند. 10- مردها خود را به شكل زنان و زنان خویش را به صورت مردها در مىآورند. 11- به احكام و دستورات نماز بى اعتنائى مىكنند. 12- حج خانه خدا را براى غیر خدا (براى ریا و یا تجارت) بجا مىآورند.»
سپس ادامه داد: «كیفر این زشتىها این است كه خداوند آنها را از فیوضات خود محروم مىكند، تا جائى كه ماه (شوال) براى آنها مخفى مىشود بطورى كه گاهى دو شبه دیده مىشود (كه معلوم مىشود روز عید فطر را به عنوان ماه رمضان روزه گرفتهاند با اینكه روزه آن حرام بوده است) و زمانى شب اول رمضان مخفى مىشود، كه دو روز آن را روزه نگرفته و به عنوان آخر ماه شعبان مىخورند و روز عید فطر را به خیال آخر ماه رمضان روزه مىگیرند. در این وقت باید ترسید از اینكه خداوند بطور ناگهانى آنها را كیفر كند (مانند زلزله و طوفان و سیل). چرا كه به دنبال آن كارها، بلاها مردم را فرا مىگیرد، تا جائى كه كسانى صبح، سالم هستند ولى شب در دل خاك و قبر آرمیدهاند و گاهى شب سالمند و بامدادان جزء مردگان هستند. وقتى چنین روزگارى پیش آمد، لازم است انسان همیشه وصیت كرده باشد كه مبادا بلائى بر او فرود آمده و بدون وصیت بمیرد و واجب است نماز را در اول وقت آن بخواند چون ممكن است تا آخر وقت زنده نباشد. هر یك از شما آن زمان را درك كرد بدون وضو نخوابد و اگر برایش امكان دارد همیشه با وضو باشد چه ترس آن است كه مرگ ناگهانى برسد، لذا خوب است با وضو باشد كه روح وى با طهارت خدا را ملاقات نماید. من شما را ترساندم اگر بترسید و آگاه نمودم، اگر آگاه گردید و شما را پند دادم چنانچه پند گیرید. پس در پنهانى و آشكار، از خدا بترسید و نباید كسى از شما بمیرد، مگر اینكه مسلمان باشد، زیرا هر كس به جز اسلام آئینى داشته باشد از او پذیرفته نیست و در آخرت زیان كار است.»(1156)