یكى از اصحاب امام صادق(علیه السلام) كه طبق معمول همیشه در محضر درس آن حضرت شركت مىكرد و در مجالس رفقا حاضر مىشد و با آنها رفت و آمد مىكرد، مدتى بود كه دیده نمىشد. یك روز امام صادق(علیه السلام) از اصحاب و دوستانش پرسید: «راستى فلانى كجاست كه مدتى است دیده نمىشود؟»
- یا ابن رسول اللّه! اخیراً خیلى تنگدست و فقیر شده.
- «پس چه مى كند؟»
- هیچ، در خانه نشسته و یكسره به عبادت پرداخته است.
- «پس زندگیش از كجا اداره مىشود؟»
- یكى از دوستانش عهده دار مخارج زندگى او شده.
- «به خدا قسم! این دوستش به درجاتى از او عابدتر است.»(1458)