«أن جبرئیل(علیه السلام) نزل على النبى(صلى الله علیه و آله) فرآه مغتما فسأله عن غمه فقال له إن الحسنین(علیهماالسلام) أصابتهما عین فقال له یا محمد العین حق فعوذهما بهذه العوذة و ذكرها؛(906) جبرئیل بر نبىّ اكرم(صلى الله علیه و آله) نازل شد و آن حضرت را محزون دید پس علّتِ غمناكىِ آن حضرت را جویا شد، آن حضرت فرمود: از این جهت ناراحت و محزونَم كه نُحُوست چشمان پلید بر حسن و حسین(علیهماالسلام) اصابت نموده و آنان نظر خوردهاند، پس جبرئیل گفت: اى محمد نُحوستِ چشم و نظر زدن امرى است غیر قابل انكار، ولى راهِ چاره و درمان دارد و آن است كه آنان را به وسیله این دعا پناه بدهى و سلامتىِ آنان را تأمین كنى. پس فرمود: «اللهم یا ذا السلطان العظیم و المن القدیم و الوجه الكریم ذا الكلمات التامات و الدعوات المستجابات عاف الحسن و الحسین من أنفس الجن و أعین الإنس».