«وَ أَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن تَقُولَ الْانسُ وَ الْجِنُّ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا؛ وَ أَنَّهُ كاَنَ رِجَالٌ مِّنَ الْانسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا؛(847) و اینكه ما گمان مىكردیم كه انس و جنّ هرگز بر خدا دروغ نمىبندند! اینكه مردانى از بشر به مردانى از جنّ پناه مىبردند، و آنها سبب افزایش گمراهى و طغیانشان مىشدند!»