]
دوم - احمد بن محمّد بن مطهر است:
که تعبیر کرده از او شیخ صدوق به صاحب ابی محمّد علیه السلام، شیخ ما در خاتمه مستدرک (1293) فرموده که مراد از صاحب آن نیست که از اصحاب حضرت عسکری علیه السلام باشد و بس، بلکه آنچه ظاهر شده برای ما آن است که او قائم بر امور آن حضرت بود و رسیدگی در کارهای آن جناب داشت و این کاشف است از مرتبهای که فوق عدالت است.(1294) و روایت کرده ثقه ثبت علی بن الحسین مسعودی در اثبات الوصیة از حمیری از احمد بن اسحاق که گفت: داخل شدم بر حضرت امام حسن عسکری علیه السلام فرمود به من ای احمد! چگونه بود حال شما در آن چیزی که مردم در او شک و ریب کردند؟ گفتم: ای آقای من! وقتی که رسید به ما کاغذی که در آن بود خبر سید ما و ولادت او یعنی حضرت حجت علیه السلام، نماند از ما مردی و زنی و پسری که دارای فهم باشد مگر آنکه قایل به حق شد، حضرت عسکری علیه السلام فرمود: آیا ندانستید شما که زمین خالی نمیماند از حجتی از جانب خدا؟ پس امر کرد حضرت عسکری علیه السلام والده خود را به حج در سنه دویست و پنجاه و نه و خبر داد او را به آنچه به او میرسد در سال شصت یعنی خبر فوت خود را در سنه دویست و شصت به والدهاش داد و حاضر کرد حضرت صاحبالأمر علیه السلام را و وصیت کرد به او و تسلیم کرد به آن حضرت اسم اعظم را و مواریث و سلاح را و بیرون شد والده حضرت عسکری علیه السلام با حضرت صاحب علیه السلام به سوی مکه و ابوعلی احمد بن محمّد بن مطهر متولی کارهای ایشان بود. پس چون رسیدند به بعضی از منازل ملاقات کردند قافلههایی از اعراب را پس خبر دادند ایشان را به شدت خوف و کمی آب، پس برگشتند بیشتر مردم مگر آنهایی که در ناحیه (1295) بودند که ایشان رفتند و سالم ماندند (1296) و روایت شده که وارد شد بر ایشان امر حضرت عسکری علیه السلام به آنکه بروند و برنگردند و ظاهر است که آن کسی را که امام علیه السلام قائم بر امور اهل خود قرار میدهد که در ایشان است مادر خود و کسی که مثل او است در این سفر بزرگ و طولانی لابد باید در مقام رفیع باشد از وثاقت و امانت و فطانت؛
وَ مِنْ هذا الْخَبَرِ یَتَبَیَّنُ اِجْمالُ ما فِی الکافی مِنْ بابِ مَوْلِد اَبی مُحَمَّدٍ علیه السلام بِاَسْنادِهِ عَنْ اَبی عَلیّ الْمُطَهَّری اِنَّهُ کَتَبَ اِلَیْهِ علیه السلام بِالْقادِسِیَّةِ یُعْلِمُهُ اِنْصِرافَ النّاسِ وَ اِنَّهُ یُخافُ الْعَطَشُ فَکَتَبَ علیه السلام اِمْضُوا وَ لاخَوْفٌ عَلَیْکُم ان شاءَ اللَّه فَمَضُوا سالِمینَ وَ الْحَمْدُللَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ.(1297)
[