که ثقه و بسیار جلیلالقدر است در اصحاب ائمه و از حواریین صادقین علیهما السلام به شمار میرفت و بسیار محبوب حضرت صادق علیه السلام بوده و حضرت از او رضایت داشته، چون در مقام اطاعت و امتثال امر آن جناب و قبول قول آن حضرت خیلی ثابت قدم بوده چنانکه روایت است که وقتی به آن حضرت عرض کرد به خدا سوگند! اگر شما اناری را دو نصف کنی و بگویی که این نصف حرام است و این نصف حلال، من شهادت میدهم آنچه را که گفتی حلال، حلال است و آنچه را که گفتی حرام، حرام است! حضرت دو مرتبه فرمود: خدا رحمت کند تو را.(510)
و روایت است که آن حضرت فرمود: من نیافتم احدی را که قبول کند وصیت مرا و اطاعت کند امر مرا مگر عبداللَّه بن ابی یعفور.(511) و او همان است که دین خود را بر حضرت صادق علیه السلام عرضه کرده.(512) و همان کس است آن حضرت بر او سلام فرستاده و وصیت کرده او را به صدق حدیث و ادای امانت.(513)
و بالجمله؛ در ایام حضرت صادق علیه السلام، در سال طاعون وفات کرد و بعد از فوت او حضرت صادق علیه السلام برای مفضل بن عمر مرقومهای نوشته که تمام آن ثناء و ترضیه است بر ابن ابی یعفور به کلماتی که دلالت دارد بر جلالت شأن او به مرتبهای که عقل حیرت میکند، از جمله آن کلمات شریفه این است:
وَ قُبِضَ صَلَواتِ اللَّهِ عَلی رُوحِهِ مَحْمُودَ الاَثَرِ مَشْکُورَ السَّعْیِ مَغْفُوراً لَهُ مَرْحُوماً بِرضَی اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اِمامِهِ عَنْهُ فُبِولادَتی مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلی اللَّه علیه و آله و سلم ما کانَ فِی عَصِرِنا اَحَدٌ اَطْوَعَ للَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لاِمامِهِ مِنْهُ فَماَ زالَ کَذلِکَ حَتّی قَبْضَهُ اللَّهُ اِلَیْهِ بِرَحْمَتِهِ وَ صَیِّرَهُ اِلی جَنَّتِهِ الخ.(514)