]
هشتم - قطب راوندی گفته که در حضرت علی بن محمّد هادی علیه السلام جمع شده بود خصال امامت و کامل شده بود در آن حضرت فضل و علم و خصال خیر و تمامی اخلاق آن حضرت خارق از عادت بود مانند اخلاق پدران بزرگوارش و شب که داخل میشد رو میکرد به قبله و مشغول به عبادت میگشت و ساعتی از عبادت باز نمیایستاد و بر تن نازنینش جبهای بود از پشم و سجادهاش بر حصیری بود.(1128) و اگر ما ذکر کنیم محاسن شمایل آن جناب را کتاب طولانی میشود. صاحب جنات الخلود گفته که آن حضرت متوسط القامة بود و روی مبارکش سرخ و سفید و چشمهایش فراخ و ابروهایش گشاده و چهرهاش دلگشا، هر که غمین بودی بر روی مبارکش نگریستی غمها زایل شدی، و محبوب القلوب و صاحب هیبت بودی و هرچند دشمن به وی برخوردی تملق نمودی و پیوسته لب مبارکش در تبسم و ذکر خدا بودی و در راه رفتن گامها را کوچک گذارده پیاده رفتن بر آن حضرت دشوار بود و اکثر در راه رفتن بدن مبارکش عرق کردی.(1129)