(65) ثُمَّ نُکِسُواْ عَلَی رُءُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَؤْلَا ءِ یَنطِقُونَ
سپس سرهایشان را به زیر انداختند (و باشرمندگی گفتند: ای ابراهیم!) براستی تو خود میدانی که اینها (حرف نمیزنند و) اهل سخن گفتن نیستند.
پیامها:
1- بیدار کردن وجدانها، خودیابی، بازگشت به خویشتن و توجّه به فطرت، از اهداف عمده انبیاست. (بل فعله کبیرهم ... فرجعوا الی انفسهم)
2- شرک، ازخود بیگانگی و توحید، خودیابی است. (فرجعوا الی انفسهم)
3- در وقت بیداری افکار، هر خلافکاری تقصیر را به گردن دیگران میاندازد. (انّکم انتم الظالمون) چنانکه در قیامت نیز گناهکاران و مجرمین به یکدیگر میگویند: (لولا انتم لکنّا مؤمنین)**سبأ، 31.***
4- تاریخ، فطرت و وجدان، از جمله عوامل روشن کنندهی حقایقاند. (رجعوا الی انفسهم - انتم الظالمون) کسانی که تا دیروز، ابراهیم را ظالم میدانستند (من فعل هذا بالهتنا انه لَمن الظالمین) امروز با مراجعه به وجدانهای خود، خویشتن را ظالم میدانند. (انکم انتم الظالمون)