(24) وَ اخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا کَمَا رَبَّیَانِی صَغِیراً
و از روی مهربانی و لطف، بال تواضع خویش را برای آنان فرودآور و بگو: پروردگارا! بر آن دو رحمت آور، همانگونه که مرا در کودکی تربیت کردند.
پیامها:
1- فرزند در هر موقعیّتی که هست، باید متواضع باشد و کمالات خود را به رُخ والدین نکشد. (واخفض لهما جناح الذّل)
2- تواضع در برابر والدین، باید از روی مهر و محبت باشد، نه ظاهری و ساختگی، یا برای گرفتن اموال آنان. (واخفض لهما... من الرّحمة)
3- فرزند باید نسبت به پدر مادر، هم متواضع باشد، هم برایشان از خداوند رحمت بخواهد. (واخفض... و قل ربّ ارحمهما)
4- دعای فرزند در حقّ پدر و مادر مستجاب است، وگرنه خداوند دستور به دعا نمیداد. (وقل ربّ ارحمهما...)
5 - دعا به پدر و مادر، فرمان خدا و نشانهی شکرگزاری از آنان است. (قل ربّ)
6- در دعا از کلمه «ربّ» غفلت نکنیم. (قل ربّ ارحمهما)
7- رحمت الهی، جبران زحمات تربیتی والدین است. (ربّ ارحمهما کما ربّیانی) گویا خداوند به فرزند میگوید: تو رحمت خود را دریغ مدار، واز خدا نیز استمداد کن که ادای حقّ آنان از عهدهی تو خارج است.
8 - گذشتهی خود، تلخیها و مشکلات دوران کودکی وخردسالی را که بر والدین تحمیل شده است از یاد نبرید. (کما ربّیانی صغیراً)
9- پدر و مادر باید بر اساس محبّت فرزندان را تربیت کنند. (ارحمهما کما ربّیانی)
10- انسان باید از مربّیان خود تشکّر وقدردانی کند. (ارحمهما کما ربّیانی)