(56) قَالَ بَل رَّبُّکُمْ رَبُّ السَّمَوَتِ وَالْأَرْضِ الَّذِی فَطَرَهُنَّ وَأَنَاْ عَلَی ذَلِکُم مِّنَ الشَّهِدِینَ
(ابراهیم) گفت: البتّه (که حقّ میگویم و) پروردگار شما (همان) پروردگار آسمانها و زمین است که آنها را بوجود آورده و من (نیز) بر این حقیقت از گواهانم.
نکتهها:
کلمه «حقّ» در مقابل کلمه «لاعب» به معنای جدّی بودن است، یعنی آیا جدّی میگویی یا شوخی میکنی؟
پیامها:
1- کسانی که نسل در نسل با تقلیدهای کورکورانه خود منحرف شدهاند، پذیرش یکبارهی حقّ برایشان آسان نیست. (اجئتنا بالحقّ ام ...)
2- ربوبیّت و تربیت پروردگار، مخصوص انسانها نیست، بلکه شامل همه هستی است. (ربکم ربالسموات و الارض)
3- پروردگار همهی هستی یکی است. (ربکم ربالسموات و الارض)
(بر خلاف عقیده کسانی که برای هر یک از آسمانها و زمین و انسان، پروردگاری قائل هستند.)
4- مردان خدا در عقیدهی حقّ خویش تنها نیستند، بلکه خود را به همهی موحدان تاریخ و فرشتگان الهی متصل میبینند. (من الشاهدین)