(49) الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَیْبِ وَهُم مِّنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ
(همان) کسانی که از پروردگارشان در نهان میترسند و همانانی که از قیامت در هراسند.
نکتهها:
همان گونه که اهداف کلّی انبیا یکی است، صفات کتب آسمانی آنان نیز یکسان است. صفاتی که در این آیه برای کتاب تورات ذکر شده، در آیات دیگر، برای قرآن هم آمده است:
الف: فرقان، (تبارک الذی نزل الفرقان علی عبده)**فرقان، 1.*** («فرقان» به خبری گفته میشود که به واسطهی آن، حقّ از باطل شناخته میشود.)
ب: ضیاء (نور)، (و انزل الیکم نوراً مبینا)**نساء، 174.***
ج: ذکر، (انّا نحن نزلنا الذکر)**حجر، 9.***
پیامها:
1- لازم نیست که هر پیامبری برای خود کتابی جداگانه داشته باشد، چنانکه موسی و هارون، هر دو پیامبر، ولی یک کتاب داشتند و آن تورات بود. (آتینا موسی و هارون ...)
2- برای توفیق در یک حرکت، انسان به چند چیز نیاز دارد:
الف: شناخت راه از بیراهه. (الفرقان)
ب: نوری که در پرتو آن ببیند و به پیش برود. (ضیاءً)
ج: توجّه و عنایت به هدف، تا از مسیر اصلی، منحرف نگردد.**تفسیر نمونه.*** (ذکراً)
3- برای بهرهمندی از هدایت انبیا باید به روحیه تقوی مجهّز شد. (ذکراً للمتقین)
4- نشانهی تقوی، خداترسی ونگرانی از قیامت است. (للمتّقین الذین یخشون ربّهم... من الساعة مشفقون)