(98) ذَ لِکَ جَزَآؤُهُم بِأَنَّهُمْ کَفَرُواْ بَِایَتِنَا وَقَالُواْ أَءِذَا کُنَّا عِظَماً وَ رُفَتاً أَءِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقاً جَدِیداً
آن (دوزخ) کیفر آنان است، بدان جهت که کافر شدند و گفتند: آیا پس از آنکه (مردیم و به صورت) استخوان و (مثل کاه) ریزریز شدیم، آیا واقعاً به صورت آفریدهی جدیدی برانگیخته خواهیم شد؟
نکتهها:
«رُفات»، ذرّات کاه است که چنان ریز شده که دیگر قابل شکستن نیست.**مفردات راغب.***
پیامها:
1- قهر خدا نسبت به کافران، بیدلیل نیست، بلکه نتیجهی عملکرد خودشان است. (ذلک بانّهم)
2- کافران بر انکار معاد دلیل ندارند و آنچه میگویند یا از روی استهزا، یا تعجّب و یا استبعاد است. (ءانّا)
3- معاد، جسمانی است. (عظاماً و رفاتاً، خلقاً جدیداً)