(38) کُلُّ ذَلِکَ کَان سَیِّئُهُ عِندَ رَبِّکَ مَکْرُوهاً
همهی اینها، گناهش نزد پروردگارت ناپسند است.
نکتهها:
از جامعیّت اسلام اینکه علاوه بر مسائل اعتقادی، سیاسی، نظامی واقتصادی، برای کارهای جزئی مانند رفت وآمد بیرون خانه نیز دستور دارد. از جمله اینکه:
الف: (واقصد فی مشیک)**لقمان، 61.*** در راه رفتن، میانهرو باش.
ب: (ولا تمش فی الارض مرحاً) در زمین با تکبّر و سرمستی راه نرو.
ج: (و عباد الرحمن الذّین یمشون علی الارض هوناً)**فرقان، 63*** بندگان خدا آنانند که در زمین با آرامش و بیتکبّر راه میروند.
د: از قارون هم انتقاد میکند که هنگام عبور در کوچه و بازار، با تکبّر و جلال و جبروت ظاهر میشد.**قصص، 79.***
در سیرهی پیامبر اسلام است که وی حتّی روز فتح مکّه بر الاغی بدون پالان سوار شد. امام حسن مجتبی علیه السلام نیز با داشتن مرکبهای زیاد، پیاده به مکّه میرفت. اینها نشانهی فروتنی اولیای دین است. حضرت علی علیه السلام نیز از اوصاف متّقین، راه رفتن متواضعانه را بر میشمارد. «و مشیهم التواضع»**نهجالبلاغه، خطبه 193.***
پیامها:
1- تکبّر، حتّی در راه، رفتن از نظر قرآن نکوهیده است. (ولا تمش فی الارض مرحاً)
2- راه مقابله با تکبّر، توجّه دادن به ضعفها وعجزهاست. (انّک لن تخرق الارض)
3- خصلتهای درونی در رفتار انسان اثر گذار است. (ولا تمش فی الارض مرحاً)
4- بدی اعمال زشت در همهی ادیان الهی امری ثابت است. (کان سیّئه...مکروها)
5 - اوامر و نواهی پروردگار، در جهت رشد و تربیت انسان است. (عند ربّک)