(6) فَلَعَلَّکَ بَخِعٌ نَّفْسَکَ عَلَی ءَاثَرِهِمْ إِن لَّمْ یُؤْمِنُواْ بِهَذَا الْحَدِیثِ أَسَفاً
پس بیم آن میرود که اگر به این حدیث (قرآن) ایمان نیاورند، تو در پی آنان خود را هلاک کنی!.
نکتهها:
«أَسَف»، مرحلهای شدیدتر از حُزن است.
تعبیر «لعلّک باخع نفسک علی آثارهم» نهایت دلسوزی پیامبر را میرساند. گویا پیامبر به شخصی تشبیه شده که میبیند عزیزترین افرادش از او جدا میشوند و او با حسرت از پشت سرشان به آنان نگاه میکند.
پیامها:
1- دلسوزی وتأسّف بر گمراهی دیگران یک ارزش است و پیامبر دلسوزترین افراد است. (باخعٌ نفسک)
2- رهبر باید در فکر اصلاح عقاید واعمال مردم وپیگیر آن باشد. (علی آثارهم)
3- قرآن حرف تازه و پیامنو دارد. (حدیث) مبلّغ نیز باید نوآوری داشته باشد. (حدیث به معنای جدید و نو است.)