(3) لَاهِیَةً قُلُوبُهُمْ وَأَسَرُّواْ النَّجْوَی الَّذِینَ ظَلَمُواْ هَلْ هَذَآ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ
در حالی که دلهای آنان (از حقّ، غافل و به چیز دیگری) سرگرم است و کسانی که (کافر شدند و به خود) ستم کردند، مخفیانه نجوی میکنند که آیا این (مرد) جز بشری مثل شماست؟ آیا با اینکه میبینید به سوی سحر میروید؟!
پیامها:
1- سرگرمی به مسائل بی ارزش انسان را از توجّه به مسائل اصلی مثل حساب و قیامت غافل میکند. (و هم فی غفلة... لاهیة قلوبهم)
2- افراد منحرف، انحراف خود را توجیه میکنند. (بشر مثلکم افتأتون السحر)
3- تا دل از خدا غافل نشود، انسان، آیات الهی را به بازی نمیگیرد. (یلعبون - لاهیة قلوبهم)
4- مخالفان انبیا، در پنهان توطئه میکنند ومعجزات را سحر وجادو میشمرند. (و اسروا النجوی - افتأتون السحر)
5 - کفّار با پوشاندن حقایق، نسبت به خود و دیگران ظلم میکنند. (ظلموا)
6- تهمت ستمگران به انبیا نشانه آن است که مکتب انبیا ظلم ستیز است. (الذین ظلموا... هل هذا الابشرٌ)
7- زندگی انبیا در میان مردم وبسیار ساده و عادّی بود. (بشر مثلکم)